نفی مرور زمان در حقوق بین‌الملل کیفری

مرور زمان یکی از تأسیسات حقوقی نظام‌های داخلی است که در حقوق کیفری سیستم‌های رومی-ژرمنی نسبت به کامن‌لا با استقبال بیشتری روبرو شده است. مصونیت، عفو و بخشش و مرور زمان مهم‌ترین موانع بر سر راه پایان فرهنگ بی‌کیفرمانی تلقی می‌شوند. مصونیت عاملی بین‌المللی است، در‌حالی‌که عفو و بخشش و مرور زمان عوامل داخلی محسوب می‌شوند. پذیرش یا نفی مرور زمان در حقوق بین‌المللِ کیفری پرسش اصلی این مقاله است و در این راستا رویکرد عملی جامعۀ بین‌المللی نسبت به این تأسیس حقوقی تجزیه و تحلیل می‌شود. حمایت از ارزش‌های والای بشری متضمن سرکوب جنایات شدید بین‌المللی است که یکی از مهم‌ترین مصادیق چنین حمایتی، نفی مرور زمان می‌باشد. توسعۀ افقی و عمودی حقوق بین‌الملل کیفری، موجبات تعقیب و مجازات مرتکبان جنایات بین‌المللی را فراهم ساخته، از این طریق با تدوین اسناد متعدد اعمال مرور زمان را نفی کرده است. این تحقیق در صدد تجزیه و تحلیل، شناسایی، اجرا و ماهیت نفی مرور زمان در حقوق بین‌الملل کیفری است.